علامت هایی که شامل تصاویر کالاها می باشند در حال حاضر به عنوان علامت تجاری قابل ثبت است. با این وصف به منظور تضمین این امر که دیگر تجار، دارای منافعی مشروع و قانونی در استفاده از آن ها می باشند، ثبت علائم تصویری تابع محدودیت ها و ضوابط خاصی شده است. به ویژه در صورتی که علامت، منحصرا شامل تصویری باشد که منتج از ماهیت خود کالاها، یا تصویری از کالا است که برای به دست آوردن نتیجه فنی ضرورت دارد، یا تصویری است که ارزش و بهای اساسی به کالاها می دهد، قابل ثبت نخواهد بود. نباید فراموش کرد که این شرایط و ضوابط، علاوه بر مواردی است که عموما برای همه انواع علامت تجاری کاربرد دارد و به ویژه این شرط که علامت باید متمایز باشد نه توصیفی. چنانچه هر علامتی، برخلاف ضوابط خاص علامت های تصویری باشد احتمال اینکه برای به ثبت رسیدن، به اندازه کافی متمایز باشد نیز بسیار زیاد خواهد بود.
پرونده مربوط به ریش تراش دوار سه تیغه فلیپس، نشانگر آن است که ضوابط خاص علامت های تصویری چگونه ذر عمل به کارگرفته می شود. علامت فلیپس عملا شامل تصویر ریش تراش دوار سه تیغه آن، مشتمل بر سه نوک گرد، با تیغه های دوار به شکل یک مثلث متساوی الاضلاع بود.در عمل، هر کسی این شکل را به عنوان ثبت خود تصویر تلقی می نمود. بر مبنای همین علامت بود که علیه شرکت رمینگتون، به ادعای نقض علامت تجاری بواسطه فروش ریش تراش دوار سه تیغه ای که در آن نیز از سه نوک دوار استفاده شده بود که تشکیل یک مثلث متساوی الاضلاعر ا می داد، طرح دعوی شد. رمینگتون مدعی بود که علامت تجاری فلیپس به چند دلیل فاقد اعتبار است، از جمله اینکه مطابق با ضوابط خاص برای علائم تصویری نیست.
در رابطه با ضابطه نخست، ادعای رمینگتون آن بود که چون تصویر به ثبت رسیده، ناشی از ماهیت ریش تراش دوار سه تیغه می باشد نمی بایست به ثبت رسیده باشد. با این حال دادگاه تجدید نظر بر این اعتقاد بود که هدف از ضابطه مزبور، غیر ممکن ساختن ثبت تصاویر اساسی ای است که بایستی برای استفاده در اختیار همه مردم باشد. در این پرونده، تصاویر دیگری از ریش تراش ها و به ویژه دیگر تصاویر ممکن برای ریش تراش های سه تیغه، مطرح بوده و بنابراین هیچ گونه دلیل خاصی برای عدم ثبت این شکل خاص وجود نداشته است. در ارتباط با ضابطه دوم، رمینگتون استدلال نمود که ویژگی های اصلی و اساسی تصویری که در علامت تجاری به نمایش درآمده است برای به دست آوردن یک نتیجه فنی بودهو بنابراین نبایستی قابل ثبت شناخته شود. دادگاه تجدید نظر، این استدلال را پذیرفته و این ادعای شرکت فلیپس را که چون راه های دیگری نیز برای به دست آوردن همان کاربرد فنی وجود دارد (به عنوان مثال، استفاده از چهارنوک به جای سه نوک یا قراردادن نوک ها در وضعیت و شکل متفاوت) علامت آن ها دارای اعتبار است، رد کرد. این مساله نیز به دادگاه اروپایی احاله گردید و این دادگاه نیز به همین نتیجه رسید و بدین ترتیب شرکت فلیپس بازنده دعوی شد. در ارتباط با شرکت سوم، استدلال رمینگتون مبنی بر اینکه شکل به ثبت رسیده، ارزش و اعتبار بسیاری به کالا داده و بنابراین قابل ثبت نمی باشد مردود اعلام شد. دادگاه تجدید نظر چنین اظهارنمود که بین شرط دوم که تصاویر کاربردی را منع می کند و شرط سوم که تصاویرِ"از نوع زیبایی و ذوق" را غیر قابل ثبت می داند، تمایز وجود دارد. تنها در صورتی که تصویر، به عنوان تصویر، دارای ارزش اساسی باشد بایستی بر این مبنا قابلیت ثبت مستثنا گردد. بر اساس واقعیت های موجود در پرونده مزبور دادگاه به این نتیجه رسید که هیچگونه دلیلی مبنی بر جمع این شرایط وجود ندارد.