علائم جمع علامت و در لغت به معنای نشان و نشانی است. و در اصطلاح حقوقی ایران نیز به معنای مشانی یا نشان می باشد.
در قانون مالکیت صنعتی فرانسه از کلمه مارک مارک «marque» برای علامت تجاری، صنعتی یا خدماتی استفاده شده است و البته علامت های دیگر متمایز کننده تولید کننده یا خدمات مانند برچسب ها «لیبل ها» و نشانه های تولیدات و کالاهای مبدا جغرافیایی و امثال آن از عنوان مارک خارج شده ولی تحت عناوین نشانی های تمایز بخش مورد توجه قرار گرفته است.
به علامت های تجاری و صنعتی trade mark گفته می شود.
طبق تعریفی که در قانون ثبت علامت تجاری ایران آمده است :«علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است، اعم از نقش، تصویر، رقم، حرف، عبارت،مهر، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی، تجارتی یا فلاحتی اختیار می شود.
ممکن است یک علامت تجارتی برای تشخیص محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعتی یا تجار و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود.
تبصره: داشتن علامت تجاری اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد.»
این تعریف شامل علائم تجاری،صنعتی، فلاحتی فردی و علامت صنعتی یا تجاری یا زراعتی جمعی یا محلی و ا منطقه ای در ایران بود ولی علائم خدماتی را در بر نمی گرفت و حال آن که امروزه علائم خدماتی نیز از جایگاه ویژه ای برخوردار است که قانون سابق آن را نادیده گرفته بود. به همین دلیل و دلایل دیگر، قانون مذکور با تصویب قانون آزمایشی ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386 صریحا منسوخ گردید.فصل سوم قانون جدید به علائم فردی، علائم جمعی و نام های تجاری اختصاص دارد. بند های الف و ب ماده 30 قانون اخیر التصویب در زمینه علائم تجاری، صنعتی و خدماتی چنین آمده است:
« الف) علامت یعنی هر نشان قابل رویتی که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
ب) علامت جمعی، یعنی هر نشان قابل رویتی که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامه ثبت، معرفی شود و بتواند مبدا و یا هرگونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یا خدمات اشخاص حقیقی و حقوقی را که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می کنند متمایز سازد».
قانون جدید از جهت علائم خدماتی که در قانون منسوخ سابق به آن توجه نشده بود، کامل تر است ولی از نظر علائم فردی و جمعی و علائم مبداء و تولید کالا و محصول صنعتی و کشاورزی، ماده سابق گویاتر و روشن تر بود