علامتی که در بریتانیا (یا در مورد علامت تجاری جامعه اروپایی، در کشورهای اتحادیه اروپا) به مدت پنج سال مورد استفاده قرار نگرفته باشد قابل ابطال خواهد بود. منطق این قاعده، کاهش تعداد علامت تجاری و در نتیجه کاهش تعارض میان آنها است. این ففرصت فقط از تاریخی که علامت عملا وارد دفتر ثبت علائم می گردد آغاز خواهد شد. از آن جا که مدتی طول خواهد کشید (در حدود نه ماه برای علامت بریتانیایی و دو سال برای علامت جامعه اروپایی) تا درخواست به جریان بیافتد، در عمل، دارنده علامت از تاریخ درخواست، مدت زمان طولانی برای استفاده از آن خواهد داشت. هنگامی که علامت به دلیل عدم استفاده مورد اعتراض واقع می شود، برای اثبات اینکه دارنده علامت تجاری، در مدت مقرر از آن استفاده نموده استبر عهده خود او خواهد بود استفاده به عمل آمده بایستی در بر دارنده تعدادی از شرایط لازم باشد. نخست اینکه بایستی توسط خود مالک یا با رضایت او انجام گرفته باشد. بنابراین استفاده از علامت، تنها توسط شخص مجاز، ملاک عمل خواهد بود.

دوم اینکه استفاده به عمل آمده بایستی در ارتباط با کالاها و خدمات موضوع ثبت علامت تجاری باشد. در صورتی که کالاها یا خدمات مربوطه به نحو موسع تعریف شده باشد، ممکن است تحقیق و کاوش عمیق تری نسبت به مشخصات، ضروری گردد تا دقیقا معلوم شود علامت برای چه چیز هایی مورد استفاده قرار گرفته و در نتیجه بتوان به مشخصات قابل قبولی از کالاها یا خدمات در ارتباط با استفاده به عمل آمده دست یافت. به عنوان مثال در یک دعوی علامت "فری استایل" برای " برنامه ریزی و رزرو جا برای مسافرت، تور ها و گشت ها؛ همراهی مسافران و برنامه ریزی برای همراهی مسافران، ارائه خدمات دفتر توریستی و رزرو و ارائه محل اقامت و خدمات مربوط به تدارک آذوقه برای مسافران" به ثبت رسیده بود. علامت مطبور در عمل فقط برای تورهای دربستی و برای تنوع سنی بین 18 تا 30 سال، توسط مالک علامت تجاری مورد استفاده قرار گرفته بود. وی بر علیه خوانده و به علت استفاده از علامت فری استایل برای تورهای دریایی تعطیلاتی (که عموما در زمینه جذب مشتریان مسن تر شناخته شده بود) اقدام به طرح دعوی نمود. در رسیدگی بدوی، قاضی دادگاه، مشخصات را محدود نمود تا مانع شمول کلمه گشت ها، به کشتی های تفریحی گردد و استدلال وی نیز آن بود که گروه اخیر، تشکیل دهندهه طبقه متمایزی از برنامه های تعطیلاتی بوده است که از نظر نوع و مشتریا، با برنامه های تور های تعطیلاتی زمینی، از قبیل آنچه که توسط مالک علامت تجاری ارائه می گردیده تفاوت داشته است. دادگاه تجدید نظر، این محدودیت را نپذیرفت و اظهار داشت که مشخصات بایستی محدود به "تور های کامل" شود چرا که این همان چیزی است که مشتریان معمولی، خدمات ارائه شده از سوی مالک علامت تجاری را با آن توصیف می کنند.
پیداست که حوزه دقیق محدودیت به عمل آمده از سوی داداه در یک دعوای نقض علامت تجاری میتتواند جنبه ی حیاتی و تعیین کننده ای داشته باشد. در دعوی مزبور، دارنده علامت تجاری در رسیدگی بدوی و هنگامی که علامت او محدود شده و شامل گشت های دریایی نگردید، بازنده دعوی نقض علامت شد ولی در مرحله تجدید نظر و هنگامی که علامت او محدود به تور های کامل شد و برنده دعوی شناخته شد. گشت های دریایی، نوعی از تور های کامل شناخته شد و بدین ترتیب علامت ها و خدمات، یکسان تلقی شده و بدین ترتیب نقض همان نوع علامت/خدمات صورت گرته بود. بنابراین اگر علامتی برای مدت بیش ز پنج سال در دفتر ثبت برند مانده باشد، دارنده آن نمی تواند مطمئن باشدکه مشخصات موسع بتواند او را قادر سازد که از هر گونه استفاده از علامت، در چارچوب مشخصات مربوطه جلوگیری نماید. در صورتی که او از کل محدوده مشخصات اعلام شده استفاده ننموده باشد، علامت در معرض تهدید قرار خواهد گرفت، با این حال و در عالم واقع احتمالا او به امتیازی دست خواهد یافت. مردم مایل به ورد به دعاوی مربط به علامات تجاری نیستند و بنابراین اگر کسی وابسته به علامتی نباشد احتمالا از علامت دیگری استفاده کرده و ترجیح می دهد درگیر یک دعوی طولانی مبتنی بر عدم استفاده نشود.