از تکنیک تجسم خلاق (Creative Imaging) در برنامه های خلاقیت و نوآوری استفاده می شود. اساس آن را این فرضیه تشکیل می دهد که توسعه مهارت های تجسم سازی، خلاقیت را بهبود می بخشد. تجسم سازی خلاق شامل سه مرحله است: تجسم یک نیاز خاص به تغییر، تجسم روشی بهتر، تدوین یک برنامه اجرایی مبتنی بر بینش.

این تمرین را می توان به وسیله تک تک افراد انجام داد و تصاویر ذهنی حاصله را به گروه ارایه کرد، یا تحت سرپرستی یا هماهنگی یک فرد در یک محیط گروهی به اجرا درآورد. تعداد اعضای گروه بهتر است بین شش تا هشت نفر باشد. گرچه می توان تعداد بیشتری را نیز گنجاند. نمونه بارز استفاده از این فرآیند این است که از گروهی از شرکت کنندگان عضو شرکت بخواهیم توصیف کنند که آینده شرکت را از اکنون تا ده سال آینده چگونه می بینند.

از آنجایی که رمز موفقیت در استفاده از این تکنیک این است که اعضای گروه بخواهیم به بینش های خود پاسخ دهند، لذا مهارت های هماهنگی از اهمیت ویژه ای برخوردارند. برای اینکه اعضای گروه احساس آزادی و راحتی کنند تا تصوراتشان آزادانه و بدون قید و بند جاری شود، فرد هماهنگ کننده باید آن ها را به کنار گذاشتن موانع و عوامل بازدارنده، تشویق کند.

موضوعی که قابلیت به کارگیری این تکنیک را محدود می سازد این است که طبق نظریه روان زبان شناسی، در حالی که بسیاری از افراد (60 تا 80 درصد جمعیت) تجسمی هستند بقیه «کلامی» و «احساسی» هستند. اگر شخصی در زمره افراد تجسمی نباشد، این تمرین برای او چندان خوشایند نیست، مگر آنکه هماهنگ کننده این توانایی را داشته باشد که این مفهوم را به طرز جذاب و قانع کننده ای به او عرضه می کند.