انتقال علامت از طریق انعقاد عقد نیز یکی دیگر از حقوقی است که مالک علامت در رابطه با علامت تجاری ثبت شده دارد. تفاوت این طریق انتقال با انتقال مالکیت علامت تجاری ثبت شده این است که در انتقال مالکیت علامت، انتقال دهنده حق مالکیت خود را به صورت تمام و کمال دیگری به دیگری واگذار می کند به طوری که رابطه مالک پیشین با علامت تجاری ثبت شده و حقوق انحصاری ناشی از آن، به صورت کامل قطع می شود و منتقل الیه جانشین و قائم مقام او گردد لیکن در مواردی که صاحب علامت تجاری به جهات مختلف از جمله کسب منابع مالی لازم، مجبور میشود که حق مالکیت نسبت به علامت را به عنوان وثیقه دینی که برای تامین اعتبارات لازم به عهده میگیرد، گرو گذارد اگرچه در برخی از کشورها بدوا حق مالکیت در این فرض به مرتهن منتقل میشود چنانچه راهن حق بهره برداری از علامت مذکور را علیرغم انتقال مالکیت دارا می باشد.
با توجه به مراتب فوق روشن است که عقد رهن در حقوق ایران با نهاد عقد رهن در انگلیس تفاوت اساسی دارد زیرا اولا: در حقوق انگلیس برخلاف حقوق ایران عقد رهن موجب انتقال مالکیت مورد رهن از راهن به مرتهن می شود ثانیا: رهن در حقوق انگلیس نه تنها در رابطه با اموال مادی بلکه در مورد اموال معنوی نی قابل تحقق است. در حقوق فرانسه نیز رهن اموال غیر مادی مانند علامت تجاری پذیرفته شده است.