همه چیزهای فیزیکی را می توان به معادل های انرژی آن ها تبدیل کرد. با ردیابی منشا آن ها تبدیل کرد. با ردیابی منشا آن ها تا منابع طبیعی و در نهایت تا به خورشید، به عنوان منبع همه انرژی ها، می توانیم رابطه بین اجزای یک مساله را بهتر درک کنیم.

این درک بهتر می تواند به راه حل هایی منتهی شود. برای مثال، فرض کنید می خواهیم کفشی را با استفاده از موادی متفاوت از مواد متداول طراحی کنیم یا در روش استفاده از مواد برای ساخت کفش، تغییراتی ایجاد کنیم. هنگامی که به کفشی نگاه می کنید چرم، لاستیک، رشته، میخ، واکس، نخ و … را می بینیم. برای هر یک از این اجزا، می توانید یک فرآیند را تا منابع طبیعی و در نهایت تا خورشید، ردیابی کنید.

کائوچو: مهر، قالب، پاشنه کفش، کشتی سازی، فرآیند لاتکس خام، کارخانه لاستیک، درخت کائوچو

رشته: فیلترهای لاستیکی، پارچه بافته شده، رنگ، فیبر، فیبر بافته شده، فیبر تابیده، پلاستیک، نفت، مواد شیمیایی، ذخایر فسیلی

چرم: بافت، رنگ زدن، سوراخ کردن، برش، دباغی، کشتارگاه، حمل با کامیون، دامداری، تغذیه

واکس: استعمال، رنگ، ظرف، مخلوط، حمل با کامیون، نفت، مواد شیمیایی، ذخایر فسیلی
میخ: چکش، آهنگری، سیم، قرقره سیم پیچی، فولاد، کشتی سازی پیتزبورگ، آهن مینه سوتا، ذخایر کانی.

آیا هیچ یک از این کلمات مواد یا کاربردهای جدیدی را پیشنهاد می دهند؟ برای مثال، آیا می توان لاستیک را به گونه ای متفاوت منقوش کرد یا به روش دیگری آن را رنگ کرد؟ آیا می توان از الیاف متفاوتی استفاده کرد؟ آیا می توان رشته ها را به جای پارچه تماماً از پلاستیک، یا علاوه بر پارچه یا پلاستیک، از چیز دیگری، ساخت؟ آیا می توان چرم را علاوه بر پوست گاو از چیز دیگری ساخت؟ آیا چرم را می توان به رنگ دیگری درآورد؟ آیا می توان واکس را از چیزی به غیر از مواد شیمیایی ساخت؟ نگاه کردن به این واژه ها ممکن است اندیشه های جدیدی را به ذهن شما متبادر کند.