درخواست اعلام بی اعتباری یک علامت تجاری، ممکن است بر این اساس مطرح شود که علامت، با نقض یک یا چند شرط لازم، به ثبت رسده است. به عبارت دیگر، اینکه علامت صرفا جنبه توصیفی دارد؛ فریبنده است؛ نماد مورد حمایت خاص می باشد؛ با سوء نیت تقاضا شده است؛ و یا در مورد یک علامت تصویری، مطابق با شرایط و ضوابط خاصِ وضع شده برای اینگونه علائم نمی باشد. تفاوت در درخواست اعلام بی اعتباری، آنست که مورد مساله توصیفی بودن علامت، موضوعات همانگونه که در تاریخ درخواست اعلام بی اعتباری وجود داشته است مورد بررسی قرار میگیرد. بنابراین چنانچه در نتیجه استفاده به عمل آمده از هنگام ثبت، علامت مزبور ویژگی متمایزی به دست آورده باشد بی اعتبار نخواهد شد.

درخواست بی اعتباری به این دلیل نیز قابل طرح است که علامت های تجاری مقدم دیگری نیز وجود دارد که می بایستی مانع ثبت برند جدید شده باشد. در مورد علامت تجاری جامعه اروپایی، درخواست بی اعتباری مبتنی بر وجود علامت یا حق مقدم بر آن را، تنها مالک آن علامت یا حق می تواند مطرح می نماید. در مورد علاماتی که هم بریتانیایی و هم جامعه اروپایی هستند، در صورتی که دارنده علامت یا حق مقدم مورد استناد، با ایتفاده از آن علامت تجاری ثبت شده به مدت پنج سال موافقت نموده باشد، با علم و اطلاع از آن استفاده، حق درخواست اعلام بی اعتباری بریتانیایی آن علامت یا حق مقدم را نخواهد داشت. همچنین وی نمی تواند به استناد حق مقدم، مانع استفاده از علامت تجاری موخر در ارتباط با کالاها یا خدماتی گردد که استفاده مزبور در ارتباط با آن ها به عمل آمده است، مگر در صورتی که علامت موخر، با سوء نیت درخواست شده باشد.
همانند دلایل و زمینه های ابطال علامت، در صورتی که دلایل درخواست بی اعتباری نیز فقط در ارتباط با بعضی از کالاها یا خدمات باشد، امکان اعلام بی اعتباری جزئی علامت، صرفا در ارتباط با همان کالاها یا خدمات وجود خواهد داشت.