صاحب حق بر یک علامت میتواند شخصا از ان استفاده کند اما گاه نیز ترجیح میدهد مطابق تسلیط حق خود را به یک یا چند شخص به طور موقت و یا دائم واگذار کند.علامت تجاری و صنعتی را به مثابه یک ارزش اقتصادی میتوان بر اساس یک توافق بطور رایگان یا در مقابل دریافت مبلغی انتقال داد.علاوه بر این مالکیت بر علائم مانند دیگر اشکال مالکیت قابل تفکیک است یعنی صاحب آن برای انتفاع علامت خود میتواند مالکیت عین (اصل ملک بدون منافع)را به دیگری واگذار نماید و حق انتفاع از علامت را برای خود حفظ کند.
قرارداد واگذاری علامت تجاری ،پیمانی است که به وسیله آن یک شخص به نام واگذارکننده، حق مالکیت بر علامت خود را به نفع شخص دیگر به نام منتقل الیه و در مقابل دریافت مبلغی انتقال می‌دهد.به موجب قانون ثبت علائم 1991 فرانسه ، که تنها به ذکر اصل قابلیت انتقال علامت تجارتی اکتفا می‌نماید، <<حقوق وابسته به یک علامت تجاری، به طور کامل و یا به طور محدود قابل انتقال هستند>>. ناگفته نماند که در قانون ثبت این کشور مقررات زیادی را به روش انتقال از طریق واگذاری علامت اختصاص نداده اند، از این روی محاکم قضایی برای پر نمودن خلا احتمالی، از مواد قانون مربوط به خرید و فروش قانون مدنی (ماده 1502 تا1508 ) استفاده میکنند.ماده 12 قانون ثبت برند و اختراعات 1310 ایران نیز تنها به ذکر اصل قابلیت نقل وانتقالعلامت تجاری اشاره میکند اما گونه‌های ان مورد اشاره قرار نمیگیرند.در قانون جدید ایران یعنی قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری 1386در ماده 48 در این باره میگوید:<< هرگونه تغییر در مالکیت ... ثبت علائم تجاری یا علامت جمعی یا حق مالکیت ناشی از تسلیم اظهارنامه مربوط به درخواست کتبی هر ذی نفعی از اداره مالکیت صنعتی انجام شده وبه ثبت میرسد و جز در مورد تغییر مالکیت اظهارنامه ،توسط اداره مذکور آگهی میشود.تاثیر این گونه تغییر نسبت به اشخاص ثالث منوط به تسلیم درخواست مذکور است