برند در معنای کلی همان نام و نشانی تجاری است.
روشن است تا زمانی برند به عنوان علامت تجاری ثبت قانونی نشود نمی تواند از همه حمایت های مقرره در نظام مالکیت معنوی بهره مند و مستفید گردد.

همچنان برند می تواند فراتر از نام و نشان به معنای خاص کله باشد. به عبارت دیگر برند چیزی فراتر از صورت ظاهری نام ها است.
البته معنای دیگری از برند توسط متخصصین ارائه شده است از قبیل هویت، تصویرذهنی، نام و نشان تجاری، امضاء.
صرف نظر از معنای لغوی و اصطلاحی برند باید گفت که در حال حاضر بسیاری از مردم میان مفهوم علائم تجاری و برند تفاوتی قائل نیستند. بنابراین زمانی که می خواهند از مفهوم اول سخن بگویند به مفهوم دوم اشاره می کنند و بالعکس. در حالی که هرکدوم از آن ها مفهوم متفاوتی دارد. علامت تجاری به عنوان یک اصطلاح قانونی و فقط به منظور معرفی کردن کالاها و خدمات یک شرکت و تمیز دادن آن ها از کالاها و خدمات رقبا به کار برده می شود. اما برند مفهومی وسیعتر از مفهوم علامت تجاری دارد. با پیشرفت دانش و فن بازاریابی، توجه به مفهوم مارک تجاری که شامل عناصر مادی و معنوی محصول می باشد، افزایش یافته است. این مفهوم در عین حال قدرت بازار یابی را منعکس میکند.
اختلاف موجود در برند یا مشخصات محصول، اختلاف موجود در قیمت ها را توجیه می کند. به عنوان مثال همه خودرو ها وسیله نقلیه به شمار می روند و مشخصه مادی و معنوی آن ها قیمتشان را مشخص می نماید. در این مثال تفاوت موجود مین علامت تجاری و برند آشکار می شود. اما برند عبارتست از خود ماشین و هر عناصر مادی آن مانند تکنولوژی، قدرت، زیبایی، و عناصر معنوی آن که از جمله مهم ترین آن احساس رفاه و منتسب شدن به طبقه ثروتمند می باشد.
خلاصه این که اگر چه برند و لوگو در محاوره عامیانه بعضا به جای علامت تجاری به کار می روند لیکن دارای مفاهیم متفاوتی از علائم تجاری بوده و عموما در بازاریابی و تبلیغات مورد استفاده قرار میگرند و در قالب حقوق مالکیت صنعتی مورد حمایت قرار نمی گیرند.